«رحیم
فردین» از هموطنان خارج کشور، شعری در رثای شهید خلیلی سروده و ابتدای آن
آورده است: از شنیدن خبر شهادت علی خلیلی با تمام وجود غمگین شدم، به
احترام روح والایش شعری را که با نام ایشان شروع می‌شود به خانواده و
دوستانش تقدیم می‌دارم.
چو علی‌نامِ خلیلی، ثمرِ عمر به آنی دادیم
حفظ ِ ناموس ترا، زور و جوانی دادیم
سخن از هجرت دل گشت به سرمنزل عشق
ما بلاقید به هر مرحله جانی دادیم
آیه اندر هنر انداخته در سطح جهان
به محبان رَهت، رمز و نشانی دادیم
فهم و دانش به دل آمیخته با حُسن عمل
از پی تجربه منشور جهانی دادیم
بهر بارآوری نهضت فرخنده سرشت
خرج توفیق بدانگونه که دانی دادیم
فتنه عالم و آدم نتوانست زدن
خدشه بر قول حراست که به بانی دادیم
ای مبادا اثر از مصلحتی در چم یار
که به هر دَم گذرش، قلبِ تپانی دادیم
کارِ با صدق و صفا، معنی پیمان ازل
طیّ این نیل امل، عمر گرانی دادیم
درد دل کردنمان با همه تشویر همان
امتحانی‌ست که در دادستانی دادیم
ناقلان بسان «فردین» به شگفتند اگر
از کلامی ست که بر عمق معانی دادیم
